Słowiński Park Narodowy – ogólnie
Słowiński Park Narodowy jest jednym z 23 Parków Narodowych w Polsce. Umiejscowiony jest na środkowym wybrzeżu Bałtyku, między Łebą a Rowami. Symbolem Parku jest mewa srebrzysta. W 1995 roku ten unikalny obszar z wędrującymi wydmami został uznany za Światowy Rezerwat Biosfery. Został również objęty międzynarodowa konwencją RAMSAR dotyczącą ochrony siedlisk ptaków wodnych i błotnych.
Krajobraz parku ukształtował lądolód skandynawski i wpływ Morza Bałtyckiego. Na środkowej części Mierzei Łebskiej, znajdują się wydmy ruchome rozciagające się na ok 500 ha powierzchni i dochodzące do wysokości 45 m n.p.m. Pomiędzy wydmami znajdują się różne zagłębienia. Można w nich spotkać początkowe procesy sukcesji roślin i zwierząt bądź trafić na rozwodniony piasek, który tworzy zapadliska. Dla kontrasku z pustynnym krajobrazem wydm zestawione są przybrzeżne jeziora zajmujące ponad 50 % powierzchni parku: Łebsko, Gardno, Dołgie Małe, Dołgie Wielkie wraz z przyjeziornymi torfowiskami i bagnami.
Wydmy w dużej części pokryte są przez lasy. Najbardziej charakterystyczny jest bór bażynowy z bagnem zwyczajnym, wrzoścem bagiennym i borówką w runie. Lasy mieszane można napotkać na wzgórzach morenowych otaczających park od południa. Niektóre obszary wydmowe zajęte są przez murawy napiaskowe oraz wrzosowiska.