Słowiński Park Narodowy

Po za wydmami, o których było w poprzednim poście, w Słowińskim Parku Narodowym możemy skorzystać z wielu innych atrakcji.
Do wyboru mamy jeszcze zwiedzanie Muzeum Przyrodniczego w Smołdzinie, jednak ta opcja obejmuje tylko sezon turystyczny.
W Łebie warto zwrócić uwagę na architekturę pochodzącą z XIX i XX wieku, której najstarszym obiektem są ruiny kościoła św. Mikołaja. Za perełkę budownictwa uważa się zameczek umiejscowiony nad samym morzem – aktualny hotel “Neptun”.
W miejscowości Rowy możemy zobaczyć kościół z polowy lat XIX wieku wybudowany z głazów polodowcowych oraz cmentarz, na którym pochowani są marynarze z rozbitych statków.
W Smołdzinie po za wspomnianym wcześniej muzeum jest jeszcze kilka miejsc godnych zainteresowania. Jest to np. góra Rowokół, budynek dworski z XIX wieku, w którym aktualnie mieści się urząd pocztowy oraz budynek kościoła z XVII wieku.
W Klukach mamy skansen w 1963 roku, który umożliwia poznanie kultury Słowińców, ludności zamieszkującej niegdyś nad jeziorem Grodno i Łebsko.
Otwarta dla zwiedzających jest Latarnia Morska Czołpino, która położona jest na najwyższej zalesionej wydmie Czołpino na terenie Słowińskiego Parku Narodowego.
Jako, że jest to wiele różnych obiektów, przydatny tutaj może być przewodnik. Ciekawym rozwiązaniem może okazać się aplikacja mobilna “Słowiński Park Narodowy“. Jest to połączenie przewodnika w formie aplikacji i tabliczek informacyjnych, który po zeskanowaniu kodu QR umożliwia użytkownikowi pozyskanie informacji o parku.

Słowiński Park Narodowy jest jednym z 23 Parków Narodowych w Polsce. Umiejscowiony jest na środkowym wybrzeżu Bałtyku, między Łebą a Rowami. Symbolem Parku jest mewa srebrzysta. W 1995 roku ten unikalny obszar z wędrującymi wydmami został uznany za Światowy Rezerwat Biosfery. Został również objęty międzynarodowa konwencją RAMSAR dotyczącą ochrony siedlisk ptaków wodnych i błotnych.

Krajobraz parku ukształtował lądolód skandynawski i wpływ Morza Bałtyckiego. Na środkowej części Mierzei Łebskiej, znajdują się wydmy ruchome rozciagające się na ok 500 ha powierzchni i dochodzące do wysokości 45 m n.p.m. Pomiędzy wydmami znajdują się różne zagłębienia. Można w nich spotkać początkowe procesy sukcesji roślin i zwierząt bądź trafić na rozwodniony piasek, który tworzy zapadliska. Dla kontrasku z pustynnym krajobrazem wydm zestawione są przybrzeżne jeziora zajmujące ponad 50 % powierzchni parku: Łebsko, Gardno, Dołgie Małe, Dołgie Wielkie wraz z przyjeziornymi torfowiskami i bagnami.

Wydmy w dużej części pokryte są przez lasy. Najbardziej charakterystyczny jest bór bażynowy z bagnem zwyczajnym, wrzoścem bagiennym i borówką w runie. Lasy mieszane można napotkać na wzgórzach morenowych otaczających park od południa. Niektóre obszary wydmowe zajęte są przez murawy napiaskowe oraz wrzosowiska.